Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [MIEWANIE]

Następne hasło: MIEŹNY »

MIEWANY (4) part praet pass impf

miewany (2), miewan (1), miewany a. miewan (1).

e jasne; -any, -ån.

Fleksja

sg
m	N	miewån	f	N	miewanå, miewan(a)	n	N	miewan(e)

sg m N miewån (1). ◊ f N miewanå (1), miewan(a) (1). ◊ n N miewan(e) (1).

Składnia dopełnienia sprawcy: miewany od kogo (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Odbywany (2)
2. Odpowiedniki bierne użyć z „miewać” tworzących z rzeczownikiem całość znaczeniową (2)

1. Odbywany (2): Olympia, Miáſto w Acháiey [...]/ w którym w piąćy á w piąćy lat ziazd/ yármark albo Siyem bywał miewan Mącz 263a, 268b.

2. Odpowiedniki bierne użyć z „miewać” tworzących z rzeczownikiem całość znaczeniową (2):

Wyrażenia: »uryna miewana« = mocz oddawany (1): Też taka vrina potroſſze miewana. Znamienuie wypalenie przyrodzonych wilkoſci FalZioł V 3.

»w zwyczaju miewany« = często stosowany (1): Też barzo ſzlachetne lekarzſtwo/ cżęſto kroć á poſpolicie od Doctorow w zwycżaiu miewane. FalZioł V 86.

Cf MIEWAĆ