[zaloguj się]
[pdf]

MIRZK (1) sb m

mirzk, [mierzk, mirsk].

W e wahania (Cn e pochylone).

Fleksja
sg
N mirsk
A mirzk
I mierzkiem

sg [N mirsk ]. ◊ A mirzk. ◊ [I mierzkiem.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI w.; poza tym XVIII w.: mierzch oraz bez cytatu: *mirsk, *mirsch.

Znaczenia
Zmierzch; crepusculum, prima fax noctis, primae tenebrae Cn: [Mirſk/ Crepusculum. Volck Lll2v. [Cf Crepusculum, die Demmerung/ das iſt/ die zeit zwiſchen tag vnd nacht. P. Smierzk/ Mrok. Volck 141]].
Wyrażenie: »mirzk wieczorny«: Ty vweſelaſz rány świt pozorny/ Y mirzk wieczorny. KochPs 93.
Szereg: »świt i mirzk« cf Wyrażenie.
[Wyrażenie przyimkowe: »z mierzkiem« = o zmroku: z miérzkiem [in caligine; w mroku Leop] wynieśion będźieſz [...] wyſzedłem z miérzkiem [z mrokiem Leop] [...] A kśiążę [...] zmiérzkiem [zá mroku Leop] wynidźie WujBib Ez 12/6-12 (Linde) [możliwa też lekcja: zmierzkiem].

~ W połączeniu szeregowym: poſzédł z mierzkiem / pod wieczór/ w ćiemnośći nocnéy/ y w mroku [graditur in obscuro, advesperascente die, in noctis tenebris et caligine; gdy ſie dźień k wiecżorowi chyli/ w nocnych ćiemnośćiach y w mroku Leop] WujBib Prov 7/9 (Linde błędnie: z zmierzkiem). ~]

Synonim: mrok.

Cf MIERZCHANIE, [MIERZCHOŚĆ], ZMIERZK

MK