[zaloguj się]
[pdf]

MOCOWAĆ SIĘ (5) vb impf

sie (4), się (1).

Oba o oraz a jasne.

Fleksja
inf mocować się
indicativus
praes
sg
1 mocuję się
praet
sg pl
3 m mocowåł się m pers mocowali się

inf mocować się (2). ◊ praes 1 sg mocuję się (1). ◊ praet 3 sg m mocowåł się (1). ◊ 3 pl m pers mocowali się (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVII(XVIII) w.

Wytężać siły, aby kogoś pokonać; eniti, exercere vires Mącz; luctari Vulg; contendere, intendere nervos, nixari Cn (5): Exercere vires, Mocowáć/ álbo ſiłowáć ſie. Mącz 14c, 248b.

[mocować się z kim: A oto mąż [Jakub] mocował ſie [luctabatur; biédźił ſie WujBib] ſnim [z aniołem] áż do záránia. Kthory widząc że go przemoc niemogł/ obráził żyłę lędzwi iego/ á nátychmiaſt vwiędłá. Leop Gen 32/25 (Linde)].

W przen [z czym] (3): Niewiém co lżéy/ czy w ſmutku iáwnie żáłowáć/ Czyli ſye z przyrodzeniem gwałtem mocowáć. KochTr 3; Duch iey z ſchorzáłem ćiáłem w ten cżás ſie mocował WisznTr 15, 24.

Synonimy: biedzić się, »zapasy chodzić«, pasować się, silić się, siłować się, wspierać się.

Formacje współrdzenne cf MOCNIĆ.

Cf MOCOWANIE SIĘ, MOCUJĄCY SIĘ

JB