[zaloguj się]
[pdf]

MORDOWNIK (3) sb m

Oba o jasne.

Fleksja
sg
N mordownik
I mordowniki(e)m

sg N mordownik (2). ◊ I mordowniki(e)m (1).

Sł stp brak, Cn w innym znaczeniu, Linde XVI w.; poza tym XVII – XVIII w. w innych znaczeniach.

Ten, który zabija w okrutny sposób; plagiarius, plenus sanguinis Mącz (3): Plenus sanguinis homo, Mordownik/ zábiyak/ morderskiego przirodzenia. Mącz 367b, 302c.

mordownik czyj [= kogo mordujący] (1): A kto więtſzym mordownikiem ludu Bożego był/ iáko Nábuchodonozor Krol Bábilońſki PowodPr 14.

Synonimy: głownik, mężobojca, zabijacz, zabijak.

Cf MORDACZ, MORDARZ, MORDERCA, MORDERZ

JB