[zaloguj się]
[pdf]

MORELLA (4) sb f

morella (4), [morela, morula, marylla].

Teksty nie oznaczają ó oraz é (Cn o jasne, e pochylone); oba a jasne.

Fleksja
sg pl
N morella morelle
G morel
A morule
L morulåch

sg N morella (1). ◊ pl N morelle (3). ◊ [G morel. ◊ A morule. ◊ L morulåch.]

Sł stp brak, Cn: morela, Linde XVIII w.: morela.

1. bot. Armeniaca vulgaris Lam.; morela zwyczajna; owoc i drzewo z rodziny różowatych (Rosaceae), pochodzące z Azji środk. i Chin; malum Armeniacum Calep, Cn; cerasum Apronianum Mącz; malus Armeniaca Cn (3): Bo nád tym záſię wſzędy piękne drzewá ſtały [...] Więc drzewá Muſzkatowe/ Morelle/ Oliwki RejWiz 24; Mącz 48b; Calep 96b; [Náięliſmy ogrod roſkoſſny/ wielki/ wktorym ſą [...] ſliwy/ márylle/ włoſkie orzechy [...] pflaumen/ morellen/ wliſche nſſe Wokabul 1539 N6v; tamże [w ogrodzie] jest kilka szczepów śliw węgierskich, morel, brzoskwiń LustrWpol I 63; Merunki/ morełki/ morelle/ Armeniaca mala. Duracina perfica. Somerpfierſken/ goldtpfierſken/ maletlein S. Ioans. pfierſken. SienHerb K4#; Może też śliwy ſzcżepić w inſze drzewá/ iáko w brzoſkinie/ w migdały ábo w morule Cresc 1571 390, 395].
2. n-loc (1): Nie dáleko od Wálencyey ieſt wieś Morellá SkarŻyw 311.

Synonim: 1. »morellowe drzewo«.

Cf 1. [MERUNKA]

AKtt