Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: MORZON

Następne hasło: MORZOWŁADNY »

MORZONY (7) part praet pass impf

Pierwsze o jasne; -ón, -on-.

Fleksja

sg
m	N	morzony, morzón

pl
N	m pers	morzeni

sg m N (attrib) morzony (3), (praed) morzón (2); -ón (1) Mącz -(o)n (1) BielŻyw. ◊ pl N m pers morzeni (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Zabijany, truty (1)
2. Trapiony, nękany, męczony (4)
3. Ogarnięty (przez sen), uśpiony (1)
4. W funkcji czynnej: ten, który morzy, ogarnia (1)

1. Zabijany, truty [czym] (1): Wypił ochotnie Ian S. ony napoie śmierći: ále nie tylko śmierći/ lecż y boleśći nieucżuł. (marg) Trućizną morzony Ian święty. (‒) SkarŻyw 408.

2. Trapiony, nękany, męczony (4):

Wyrażenia: »głodem morzony« (3): gdzie w ćiáſnjm á ſmrodliwjm więzieniu/ dłu^go głodem morzeni byli SkarŻyw 353, 532; LatHar 269.

»od zimnice morzon« (1): Gdy ſie iednego cżaſu Dyogenes będąc iuż ſtarim brał na igrę ktorą Olimpiacum zwano, tam od zimnicze był na drodze morzon BielŻyw 77.

3. Ogarnięty (przez sen), uśpiony (1):

Zwrot: »snem być morzon« (1): Soporare, Drzemáć/ záſnąć/ ſnem być morzón. Mącz 402c.

4. W funkcji czynnej: ten, który morzy, ogarnia (1):

Wyrażenie: »sen morzony« (1): Vſpokoił ſen twárdy młode moie ćiáło [...] Drogi Oycże/ iuż mię ſen morzony nie báwi. SapEpit A3v.

Cf MORZYĆ