[zaloguj się]
[pdf]

MUDZIĆ (2) vb impf

Fleksja
inf mudzić
indicativus
praes
sg
1 mudzę

inf mudzić (1). ◊ [praes 1 sg mudzę.] ◊ part praes act mudząc (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII w.

Opóźniać (się), zwlekać; tracić czas, próżnować; cessere, fallere horas, morari, perdere a. spargere annos a. tempus, terere aetatem a. otium, male collocare horas, traducere vitam sine ullo labore Cn (2): [Mudzę/ Cunctor, moram necto, tempus inutiliter consumo. Volck L114v.]
Zwrot: »mudzić czas« (2): Wagus/ Tułká/ który ſie y tu owdzie tuła mieſzkáyąc á mudząc czás. Tułayący ſie. Mącz 207b; Moram creare, Záwádzáć/ mudzić czás. Mącz 232d.

Synonimy: mieszkać, omieszkawać, zadzierżawać, zamieszkiwać, zawadzać.

Formacje współrdzenne: zmudzić.

AK