[zaloguj się]
[pdf]

MUNICYJA (6) sb f

Fleksja
sg pl
G municyj
A municyj(e)
I municyją

sg I municyją (1). ◊ pl G municyj (3). ◊ A municyj(e) (2) [zapis: -ȩ].

Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVII w.

Fortyfikacja, obwarowanie; twierdza [munitio – obrona, mury, szańce Mącz 237a; ‒ obrona Calep; obrona, budowanie wystawione dla obrony, twierdza – munitio Cn] (6): SarnStat 970; tedy nie rozumiem ſnádnieyſzego nád Ráwſki/ Wárſzáwſki ábo Tykoćińſki zamek/ á zwłaſzczá gdyby iáką municyą vfortyfikowány ieſzcze był VotSzl D4v; [O tym mieście i o obronie jego, która jest wielka i strzelbą, i municyją, że wiele ich pisze, ja zaniecham. RadzPodróż 212; A ktoby ważył się z parkanow albo bram, baszt, wież i innych wszelakich budowania do municji należących drew rozbierać, ten gardłem karan ma być. UstWojsk 1593/343].

W połączeniu szeregowym (1): który [arcyksiążę Maksymilijan] przybawiáiąc ſobie codźien więcéy ludźi y woyſká/ zamki/ miáſtá/ y municiȩ R. P. pośiadał SarnStat 1051.

Wyrażenie: »municyje miejskie« (3): Miáſtá Krákowá ná popráwę murów y municiy mieyſkich Czopowé od káżdégo pićia/ któréby z miáſtá Krákowá do ſkárbu náſzégo Koronnégo dochodźić miáło [...] dáruiemy SarnStat 963, 963, 970.

Synonimy: mury, obrona, szańce, twierdza.

AKtt