Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: MUSKAĆ

Następne hasło: MUSKANY »

MUSKAĆ SIĘ (1) vb impf

sie, [się].

Fleksja

indicativus
praes
	sg	pl
2	muszczesz się
3		muszczą się

[praes 2 sg muszczesz się. ◊ 3 pl muszczą się.] ◊ part praes act muszcząc się.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVII w.

Znaczenia

1. Głaskać się
2. [Stroić się, upiększać tak, by się wydać piękniejszym niż w rzeczywistości]

1. Głaskać się [po czym]: Idzyeſzli też do páná álbo woiewody/ By go nie zyął Sáturnus pátrz cżáſu pogody/ Fuka łáie gniewa ſie muſzcżąc ſie po brodzye BielKom E2.

2. [Stroić się, upiększać tak, by się wydać piękniejszym niż w rzeczywistości: Uyrzawſzy [Diogenes] iednego młodźieńcá ſtroiącego ſię/ ták mu rzekł: Ieśli ſię muſzcżeſz idąc do męſzcżyzn/ tedy niepotrzebnie: á ieśli do białychgłow: tedy wielką w tym nieſpráwiedliwość. PlutBud 73v (Linde).

Szereg: »muskać się i rumienić«: Tenże [św. Paweł] (marg) 1. Timot. 2, 1. Korin. II (‒) poſtánowił áby białłegłowy w kośćiele miáły głowę to ieſt twarz zákrytą álbo záwithą/ [...] á v nich [kacerzy] ſnadź bárźiey niż v nas ieſzcże ſie muſzcżą y rumienią. PowodKaz F4.]

Synonimy: 1. głaskać się; 2. piększyć się, przybierać się, zdobić się.

Formacje współrdzenne cf MUSKAĆ.