| « Poprzednie hasło: NAPROWADZENIE | Następne hasło: [NAPROWADZIĆ SIĘ] » |
NAPROWADZIĆ (10) vb pf
Oba a jasne; teksty nie oznaczają ó.
| inf | naprowadzić |
|---|
| praet | ||||
|---|---|---|---|---|
| sg | pl | |||
| 3 | m | naprowadził | m pers | naprowadzili |
| plusq | ||
|---|---|---|
| pl | ||
| 3 | m pers | byli naprowadzili |
| conditionalis | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | m | by naprowadził |
| impersonalis | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| praet | naprowadz(o)no | |||||
inf naprowadzić (2). ◊ fut 3 sg naprowadzi (1). ◊ praet 3 sg m naprowadził (3). ◊ 3 pl m pers naprowadzili (1). ◊ plusq 3 pl m pers byli naprowadzili (1). ◊ con 3 sg m by naprowadził (1). ◊ impers praet naprowadz(o)no (1).
Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.
naprowadzić komu (1): byli náprowádzili [attulerunt] Cydońcżycy y Corzánie drzewá cedrowego mnoſtwo Dawidowi. BudBib 1.Par 22/4.
W przeciwstawieniu: »wygnać ... naprowadzić« (1): Pan Kryſtus przedawáiące y kupuiące s kośćiołá wygnał/ á wikárij iego/ przedawáiących y kupujących do kośćiołá náprowádźił? KrowObr 11.
W przeciwstawieniu: »porzucić ... naprowadzić« (1): Iáko oycowſką świętą wiárę porzućili/ y obcych bogow y inſzych Chryſtuſow z ludem do źiemie ſwey náprowádźili: pádło nánie przeklęctwo. SkarKazSej 683a.
»naprowadzić nogi« (1): ten ktory ieſt latorośl weſzczłá zwyſokości/ aby śię wyiaśnił/ tym ktorzy śiedzą wcięmności i cięniu śmierći i naprowadźił nogi naſze na drogę pokoiu [dirige pedes nostros in viam pacis] MurzNT Luc 1/79.
Synonim: 1. nagromadzić, nawieść; 2. nakierować.
Formacje współrdzenne cf PROWADZIĆ.
KCh