« Poprzednie hasło: NARADZENIE | Następne hasło: NARADZIĆ SIĘ » |
NARADZIĆ (6) vb pf
Oba a jasne.
inf | naradzić |
---|
praet | ||
---|---|---|
pl | ||
3 | m pers | naradzili |
impersonalis | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
praet | naradz(o)no |
inf naradzić (1). ◊ praet 3 pl m pers naradzili (4). ◊ impers praet naradz(o)no (1).
Sł stp, Cn, Linde brak.
- 1. Ustalić co wspólnie z kim, uradzić, postanowić (5)
- 2. Doradzić (1)
naradzić co (2): W poniedziałek [na sejmie koronnym] naradzili posłowie protestacyją znowu uczynić Diar 62. Cf naradzić co z kim.
naradzić co z kim (1) godny/ ſpráwny ſługá/ ma to z Pánem nárádźić GostGosp 155.
cum inf (1): posłowie naradzili miedzy sobą znowu jeszcze KJM prosić, aby to [ustanawianie przez króla czegokolwiek bez zgody szlachty] jako nowe z ich zdjąć raczył Diar 61.
W połączeniu szeregowym (1): kthorzy [posłowie] bądącz weſpolek postanowyly szą naradzyly y namowyly podlye poruczenya naſſego krolyewskyego y thesz pana Stephana woyewody Moldawſkyego Iako oth thych czaszow ma ſſya zachowacz myadzy oboyema stronama, prawo pogranyczne. MetrKor 34/133.
Synonimy: 1. postanowić, uchwalić.
Formacje współrdzenne cf RADZIĆ.
Cf NARADZENIE
DJ