[zaloguj się]
[pdf]

NARADZIĆ (6) vb pf

Oba a jasne.

Fleksja
inf naradzić
praet
pl
3 m pers naradzili
impersonalis
praet naradz(o)no

inf naradzić (1). ◊ praet 3 pl m pers naradzili (4). ◊ impers praet naradz(o)no (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Ustalić co wspólnie z kim, uradzić, postanowić (5):

naradzić co (2): W poniedziałek [na sejmie koronnym] naradzili posłowie protestacyją znowu uczynić Diar 62. Cf naradzić co z kim.

naradzić co z kim (1) godny/ ſpráwny ſługá/ ma to z Pánem nárádźić GostGosp 155.

cum inf (1): posłowie naradzili miedzy sobą znowu jeszcze KJM prosić, aby to [ustanawianie przez króla czegokolwiek bez zgody szlachty] jako nowe z ich zdjąć raczył Diar 61.

W połączeniu szeregowym (1): kthorzy [posłowie] bądącz weſpolek postanowyly szą naradzyly y namowyly podlye poruczenya naſſego krolyewskyego y thesz pana Stephana woyewody Moldawſkyego Iako oth thych czaszow ma ſſya zachowacz myadzy oboyema stronama, prawo pogranyczne. MetrKor 34/133.

Zwrot: »między sobą naradzić« (2): tedyż mowił to, co byli miedzy sobą [posłowie] naradzili pan Ossoliński Diar 64, 61.
[Szereg: »naradzić i postanowić«: co nam wszytkie te nasze sejmowe sprawy trudni tak, że nigdy nie statecznie, nic gruntownie naradzić y postanowić nie możemy SenatDelib 177.]
2. Doradzić [ze zdaniem dopełnieniowym] (1): O Maximilianie rozne mowy były na wiele in terrogatyi zamilczawano mi to tylko narazono [!] zetrzeba po zonę iachac ActReg 98.

Synonimy: 1. postanowić, uchwalić.

Formacje współrdzenne cf RADZIĆ.

Cf NARADZENIE

DJ