[zaloguj się]
[pdf]

[NARAMIENNIK sb m

W pierwszym a wahania, drugie a oraz e jasne.

Fleksja
sg
N naramiennik
G naramiennika
D naramiennikowi
A naramiennik

sg N naramiennik. ◊ G naramiennika. ◊ D naramiennikowi. ◊ A naramiennik.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w. (z Cn); poza tym XVI(XVIII) w. błędnie zam. naramnica.

Szata liturgiczna najwyższego kapłana żydowskiego spoczywająca na ramionach; superhumerale Vulg, Cn: A ſzáty ktoré poczynią té będą: Rátionał y Narámiennik WujBib Ex 28/4; Ale Nárámiennik vczynią ze złotá WujBib Ex 28/7; położyſz ná obu bokách narámienniká pámiątkę ſynów Izráelowych. WujBib Ex 28/12, Ex 28/25, 27, 35/9, 39/2, 7, 8, 18.

Synonimy cf NARAMNIK.

Cf [NARAMIONEK], NARAMNICA, NARAMNIK, PRZYRAMEK, [RAMIENNIK]]

FP