Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [NARAMIENNY]

Następne hasło: NARAMNICA »

[NARAMIONEK sb m

W pierwszym a wahania, drugie jasne; teksty nie oznaczają ó oraz é; é prawdopodobnie jasne (tak w -ek).

Fleksja

	sg	pl
A	naramionek	nåramionki

sg A naramionek. ◊ pl A nåramionki.

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w. w innym znaczeniu.

Znaczenia

1. [Szata liturgiczna najwyższego kapłana żydowskiego spoczywająca na ramionach]
2. [Chusta liturgiczna, którą kapłan katolicki wkłada do mszy pod albę na oba ramiona]

1. Szata liturgiczna najwyższego kapłana żydowskiego spoczywająca na ramionach: Vczynił podwyzſſonego Aaroná [...] Trzewiki y nabiodrki y narámionki (marg) [umerale Eccli 45/10; Narámionki Leop; narámiennik WujBib] alias naple[c]nik. (‒) połozył mu KsięgiEklez O4.

2. Chusta liturgiczna, którą kapłan katolicki wkłada do mszy pod albę na oba ramiona: ma dáć Opát wſzytko czego potrzebá. to ieſt/ káptur/ ſuknią/ puńczochy/ vbránie/ nárámionek [!] ábo velum, noż/ ſtilum do piſánia RegułaKlon O3v.

Synonimy: 1. cf NARAMNIK; 2. amikt, humerał.

Cf [NARAMIENNIK], NARAMNICA, NARAMNIK]