![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: NARĄBAĆ | Następne hasło: NARĄBNE » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
NARĄBIĆ (2) vb pf
a jasne.
Fleksja
| praet | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 1 | m | narąbił |
| conditionalis | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | m | by narąbił |
praet 1 sg m narąbił (1). ◊ con 3 sg m by narąbił (1).
Sł stp brak, Cn s.v. nabudować, Linde brak.
Znaczenia
Urąbać wiele (z subiektywnym odczuciem wielości) [czego (pl a. sg rzeczownika bezpostaciowego)] (2): Kto w cudzym gáiu vrąbi dąb godny do ośi/ álbo kthoby też drew nárąbił poſpolitych woz/ tákowy temu czyi ieſt gay przepada winy trzy grzywny UstPraw E4; ZapWar 1514 nr 2150.
Formacje współrdzenne cf RĘBAĆ.
Cf NARĘBIONY
DJ