[zaloguj się]
[pdf]

NASTORZYĆ (3) vb pf

a jasne; w inf i praet o jasne, w imp wahania.

Fleksja
inf nastorzyć
praet
sg
3 m nastorzył
imperativus
sg pl
2 nastórz nastorzcie

inf nastorzyć (5). ◊ praet 3 sg m nastorzył (1). ◊ imp 2 sg nastórz (1). ◊ 2 pl nastorzcie (1). ◊ part praet act nastorzywszy (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI (trzy z niżej notowanych przykładów) i XVIII w.

Nastroszyć, najeżyć, podnieść do góry (9): Arrigere, Podnieść/ Náſtorzić/ Nákrzepczić Mącz 350a, 435c.
Zwrot: »nastorzyć włosy« (1): Comas arrigere, Náſtorzić álbo roztárcháć/ Rozkudłáć włoſy. Mącz 350a.
Przen (6):
Zwroty: »nastorzyć uszy« = słuchać uważnie; aures arrigere a. erigere a. surrigere Mącz, Cn [szyk zmienny] (5): Arrige aures Pamphile. Náſtórz vſzy Pámphile/ To yeſt słuchay słuchay pilnie. Mącz 350a, 21a, 350c [2 r.], 435c.

»nastorzyć [komu] uszy [czym]« = dodać nadziei, odwagi (1): Arrexit mihi aures suo sermone, Náſtorzył mi vſzy ſwoyą mową. To yeſt pocieſzył mie. Dodał mi dobrey myśli. Mącz 350b.

Szereg:»nastorzyć albo nastawić« (1): Aures arrigere, Náſtorzić álbo náſtáwić vſzy/ To yeſt s pilnością czego słuchać. Mącz 21a.

Synonimy: nastawić, nastoperczyć, podnieść.

Formacje współrdzenne: nastarzać, nastarzać się.

Cf NASTORZENIE, NASTORZONY

JR, KW