[zaloguj się]
[pdf]

NASZCZYRBIĆ (1) vb pf

naszczyrbić, [naszczerbić].

a jasne, w naszczerbić e pochylone.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (ten sam przykład): naszczerbić.

Fleksja
inf naszczyrbić
praet
sg
2 m -ś naszczerbił
conditionalis
sg
3 m by naszczerbił

inf naszczyrbić. ◊ [praet 2 sg m -ś naszczerbił. ◊ con 3 sg m by naszczerbił.]

Zrobić szczerbę; przen: uszkodzić [czego]: [Złotem wiárę/ y práwá wygnali/ Zá złotem ſądy/ y wſtyd ſtradáli/ Nie máſz coby ſię obrał tákiego Wieku náſzcżerbił nieſzcżęśliwego KmitaŁów C3.]
Zwroty: »naszczyrbić poczciwości«: Siłá tákich ieſt/ kthore wolałyby gárło dáć/ niż namniey náſzcżyrbić pocżćiwośći GórnDworz Aa3.

[»prawa naszczerbić«: Dwoiákoś [zakonie] tedy práwá ſwego náſzcżerbił/ á iuż ná wieki vtráćił. GrzegŻarnPos 1597 40 (Linde).

»sławy naszczerbić«: á przedśięby [tacy] ſławy ſwey namnieyſzego kęſá niechćieli náſzcżérbić/ choćiaby tego ſámá rzecż poſpolita potrzebowáłá y prágnęłá. CiceroKosz 44 (Linde).]

Synonimy: naruszyć, zepsować.

Formacje współrdzenne cf SZCZERBIĆ SIĘ.

Cf NASZCZERBIENIE, NASZCZERBIONY

JR, LW