![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: NAUCZANIE | Następne hasło: 1. NAUCZENIE » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
NAUCZANY (4) part praet pass impf
Pierwsze a jasne (w tym 1 r. błędne znakowanie); -any,-ån.
Fleksja
| sg | ||
|---|---|---|
| m | N | nauczån |
| pl | ||
|---|---|---|
| N | m pers | nauczani |
sg m N (praed) nauczån (1). ◊ pl N m pers nauczani (3).
Sł stp, Cn, Linde brak.
Znaczenia
Podlegający nauczaniu, szkolony (4):
nauczany czym (1): Abowiem byli náuczáni słowem Bożem/ poki byli żywi ſędźiowie ich BibRadz I 136b marg.
nauczany o czym (1): á cżęſtokroć też/ á zwłaſzcżá prośći/ bywáią o wſzyſtkich Artykulech wiáry Krześćiáńſkiey naucżáni WujJudConf 224.
Ze zdaniem dopełnieniowym (1): Maią tedy być naucżani młodzieńcżykowie/ ktore rzecży ku temu zwycżaiowi nalężą/ yżęby mogli nieprziaćiela kordem prawą ręką ćiąć KwiatKsiąż Ov.
Wyrażenie: »nauczan w słowie« (1): A niech vżycza wſzytkich dobr ten który bywa náuczan w ſłowie [catechizatur verbo]/ temu ktory go náucza. WujNT Gal 6/6.
Cf NAUCZAĆ
MM