« Poprzednie hasło: NAUŻYWAĆ SIĘ | Następne hasło: [NAWABIĆ] » |
NAWA (97) sb f
nåw- (82), naw- (11); naw- BielSpr, RybGęśli (3), KlonFlis (4); nåw- : naw- BielKron (36:3). ◊ nåw; końcowe a jasne.
sg | pl | du | |
---|---|---|---|
N | nåwa | nåwy | |
G | nåwy | nåw | |
D | nåwie | nåwóm | |
A | nawę | nåwy | nåwie |
I | nåwami | ||
L | nåwie | nåwåch |
sg N nåwa (13). ◊ G nåwy (10). ◊ D nåwie (2). ◊ A nawę (14). ◊ L nåwie (3). ◊ pl N nåwy (16). ◊ G nåw (10). ◊ D nåwóm (1). ◊ A nåwy (15). ◊ I nåwami (2); -ami (1), -(a)mi (1). ◊ L nåwåch (9); -åch (4), -ach (3), -(a)ch (2); -åch BielSpr, StryjKron; -ach ZawJeft; -åch : -ach BielKron (2:2). ◊ du A (cum nm) nåwie (2) BielKron 453, 460.
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVIII w.
nawa czego [= z czym] (1): y wziął im ſiedḿ naw kupi rozmáitych y ſtrzelby puſzkárſkiey niemáło BielKron 460.
nawa z czym (1): tą wodą nawy wielkie z kupiámi do miáſthá idą. BielKron 283v.
nawa czyja [w tym: ai poss (5), pron poss (4), G sh i pron (3)] (12): gdźie tám ná drodze vpáthrzyliſmy dwie Nawie Maurów BielKron 453; wſkocżyli Hiſzpani do nich ná ich nawę/ ſiekli ie/ bili/ y miotali do wody BielKron 460, 240, 451, 454 [2 r.], 460 [3 r.]; Podobno wtył okrętu łańcuchem za ſzyię Vwiązána/ poſrzodkiem Graeckich naw popłynę. KochOdpr B; Iuż kto miał iácháć w Nawę ſwoię wſtąpił/ A kto miał zoſtáć/ z okrętow wyſtąpił GrochKal 9, 9.
W połączeniach szeregowych (2): Mącz 297b; Ty [Wisło] ſzkutę/ lichtan/ batę/ y náwy rozne/ Traffty/ komięgi/ dźwigaſz nigdy nie prozne. RybGęśli D2v.
W porównaniach (2): Lecz ztobą wſpák płynie [okręt = gwiazdozbiór]: Proſto/ iáko więc nawá/ nim w porćie záwinie Zwyczáyny żeglarz KochPhaen 14; PowodPr 2.
W charakterystycznych połączeniach: nawa bezpieczna, długa, genueńska, grecka, mała (2), nieprzyjacielska (2), pełna [czego] (3), pogręzłα, pożyteczna, prędka, rozbita, słaba, sydońska, synowska, świetna, święta, wielka (4), wysoka; budownik nawy, sprawca; nawę odbijać, odjąć, prowadzić, przybić [= doprowadzić do portu] (2), przyciągnąć, sprawować (2), wziąć, zbudować; rzucić się na nawę, uderzyć, wskoczyć; wsiadać (wsieść) w nawę (2), wstąpić; w nawie wieźć się (2); nawa utonęła (2).
»lekka nawa« (1): tráfiáło ſie iż Celox/ to ieſt lekka náwá/ w ktoreiem ia był/ odchodźiliſmy dáley ná morze gdy ſie náſzy pothykáli [! anakolut] BielKron 460.
»nawa morska« (1): ták R. P. práwem Krześćiáńſkim ſporządzona/ może być przyrownána Okrętowi ábo Nawie Morſkiey. PowodPr 2.
»nawa morzolotna« (1): z myślą ochotną Wśiádáć chceſz/ widzę/ w Nawę morzolotną GrochKal 7.
[»nawa smolna«: Ná nowiu Páźdźierniká wśiadł potem ná ſłone Báłtyckie wody/ pędźił wiátr nawy ſmolne. ZbylDroga D2v.]
»nawa wodopławna« (1): kiedym cie naprzod w nawach wodopławnyeh Z lacedemońskich uniosł onych krajów sławnych KochMon 34.
»nawa albo nasad« (1): Dunáiem ſie puśćić miawſzy wſzyſtki do tego doſtátki/ ták w Ludźiech/ w Zbroi/ Strzelbie iáko w żywnośći/ y w Náwach álbo náſádziech. BielSpr 58v.
»nawa i (a, a(l)bo) okręt« [szyk 4:2] (3): KRol theż Egiptſki zebrał [...] Naw też á okrętow bárzo wiele [naves multas] Leop 1.Mach 11/1; BielKron 284v, 45lv, 454 [2 r.]; PowodPr 2.
nawa czyja (1): Iedná z nich Cynozurá po Grecku ſye zowie: Tá druga ieſt Helice. pośledniéy Grékowie/ Ale piérwſzéy Sydonſkie nawy vżywáią KochPhaen 2.
Synonimy: 1. korab, nasad, okręt, statek.
ASt