[zaloguj się]
[pdf]

NAWAŁA (4) sb

nawała f (1), nawał m (1), nawała a. nawał (2); nawała KlonFlis; nawał GosłCast.

nå-, [na-]; -wał- (3), -wåł (1).

Fleksja
sg pl
N nåwały
G nawał(o)w
A nåwał
I nåwałą

sg A nåwał (1). ◊ I nåwałą (1). ◊ pl N nåwały (2). ◊ [G nawał(o)w.]

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI – XVIII w.

1. Silna fala (3): Zyie cny Mȩonides/ póki rozłożyſty Symois w morze pędzi ſwóy nawał pieniſty. GosłCast 9.
Wyrażenie: »morskie nawały« (2): Mnogieć ſą morſkie nawáły/ W rzekách też vpor niemáły BierEz B4v; Niech wzywa Krolá który wiátry ſkáłą Przywálił/ wichry y z morſką nawáłą. KlonFlis B3.
[Przen (1): iż ten przyſzły Kośćioł/ zá thák wiele á wielkich biiących nań Náwáłow/ niemiał śię namniey náruſzyć HerburtArt 88 (Linde).]
2. Niepogoda: gwałtowne opady lub silny wiatr (1):

W połączeniu szeregowym (1): Nie ſzkodźi mu ſuſza/ deſzcż/ niebieſkie nawáły KlonWor 79.

Synonim: 1. szturm.

Cf NAWALSTWO, NAWAŁNOŚĆ

ASt