[zaloguj się]
[pdf]

NAWROCENIE SIĘ (4) sb n

Zawsze się.

a jasne; teksty nie oznaczają ó oraz é; pierwsze e prawdopodobnie jasne (tak w nawrocenie).

Fleksja
sg
G nawroceniå się
A nawroceni(e) się

sg G nawroceniå się (2). ◊ A nawroceni(e) się (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde w objaśnieniu s.v. nawrot.

1. Powrót [czyje do kogo] (1): Z tym wszytkim a (z) żałosnym sercem oczekiwaliśmy fortunnego do nas się nawrocenia WKM Diar 85.
2. Poprawienie się z grzechów i błędów religijnych; melior mens, morum in melius commutatio, mutaiio morum, receptus a malis consiliis, reditus a. reversio ad bonam frugem Cn (3):

nawrocenie się do kogo [do Boga] (2): rácż panie Boże [...] dáć [...] wſzytkich Antychriſtowſkich Papieſkich wynalaſkow odrzucenie/ ſkutecżne Chriſtuſá ſyná twego miłego poznánie: do niego ſię/ z pocáłowániem ⟨ie⟩go/ náwrocenie. CzechEp 427, 63.

Szereg: »(upamiętanie) pokajanie i nawrócenie się« (2): Cżego I. M. pewnie nie życżę. Więcey życżąc vpámiętánia/ pokaiánia y náwrocenia ſię/ ktore rácż mu dáć pánie y wſzytkim inſzym/ tákże też błądzącym. CzechEp *4, 63.

Cf NAWROCENIE, NAWROCIĆ SIĘ, NAWROT

ZCh