[zaloguj się]
[pdf]

NEGOWAĆ (3) vb impf

e oraz o jasne.

Fleksja
indicativus
praes
sg
3 neguje
fut
sg
3 f będzie negowała
imperativus
sg
2 neguj
impersonalis
praet negowano

praes 3 sg neguje (1). ◊ fut 3 sg f będzie negowała (2). ◊ [imp 2 sg neguj. ◊ impers praet negowano.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Zaprzeczać; nie uznawać [nego ‒ przę, nie znam się, odmawiam czego komu Mącz 244d; ‒ przę sie, kłamam Calep; mówię, że nie, twierdzę, że nie tak; odmawiam komu czego, nie pozwalam czego; zapieram się czego, kogo, przę sie, nie znam sie, nie przyznawam się do czego – nego Cn] (3): A Té rzeczy/ któré ſie toczą około [...] ran ſzlácheckich/ gdźie ſie pozwány ſimpliciter nie zna do ran zádánia/ et contentae propoſitionis ciuiliter neguie [...] nie máią iśdź ná Séym SarnStat 809.

negować komu (2): SarnStat 472, 1176 cf W przeciwstawieniu; [A ná to nic niemowiąc co mu negowano. ŁaszczPogrom 17v].

[Ze zdaniem dopełnieniowym: cf Szereg.]

W przeciwstawieniu: »przyjąć ... negować« (2): táki z Práwá będzie miał początek wywodu y probáciiéy przez ſtárce z tákich znáków: któré ieſli vrząd Ziemſki prziymie/ á ſtroná druga będźie mu negowáłá/ powód z świádkámi ma probowáć przez przyśięgę SarnStat 472 [idem] 1176.

[Szereg: »przeć się, negować«: Tego ſię nie przy/ nie neguy/ żeś grzeſzny nie godny ArtTanat H3.]

Synonimy: przeczyć, przeć, przeć się.

Formacja współrdzenna: denegować.

ZZa