[zaloguj się]
[pdf]

PRZECZYĆ (3) vb impf

e pochylone.

Fleksja
indicativus
praes
pl
3 przéczą
praet
pl
1 m pers -smy przéczyli
fut
sg
3 m przéczyć będzie

praes 3 pl przéczą (1). ◊ praet 1 pl m pers -smy przéczyli (1). ◊ fut 3 sg m przéczyć będzie (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

1. Zaprzeczać, twierdzić, że coś jest nieprawdą; contradicere Cn (1):

Ze zdaniem dopełnieniowym (1): [ziemia jest podpora i fundament wszystkiego] czego względem Poétowie y Philoſophowie/ mátką ią wſzytkich rzeczy zwáli. co áby niemądrze/ kto przéczyć będźie? Oczko 3v.

2. Oszukiwać [w czym] (1): Panie Miernikv, vozny i slachto, tvcz my dossicz czyniącz vgodzie prziiaczielskiey pomiarę we wssythkim dostatecznye pvsczili iakoszmy na voli niwczym nieprzeczyli, tak y na Kaczkowie tak i na Zagozdziv ZapWar 1551 nr 2684.
3. Sprzeczać się, nie zgadzać się, wieść spór (1):

W przeciwstawieniu: »przeczyć ... namawiać« (1): CiekPotr 78 cf Zwrot.

Zwrot: »przeczyć z sobą« (1): ieden raz ná Seymách Y Seymikách ták rádzą drugi raz przećiwnie. Ciſz ieden z drugim czáſem przéczą z ſobą ráno Przy ludźiach, w wieczor záśię zſobą námawiáią. CiekPotr 78.

Synonimy: 1. negować, przeciwiać się; 3. przeć się, spierać się.

Formacje współrdzenne: sprzeczyć, sprzeczyć się; przeczać się, sprzeczać się.

Cf PRZECZENIE

DDJ