[zaloguj się]
[pdf]

PRZECZAĆ SIĘ (1) vb impf

Teksty nie oznaczają é; a jasne.

Fleksja
inf przeczać się
indicativus
praes
sg
1 przeczåm się
praet
pl
3 m pers przeczali się
imperativus
sg
2 przeczåj się

[inf przeczać się. ◊ praes 1 sg przeczåm się. ◊ praet 3 pl m pers przeczali się.] ◊ imp 2 sg przeczåj się.

Sł stp, Cn brak, Linde także XVII w.

Kłócić się, wieść spór; disceptare Vulg: [Przeczam ſię/ Rixor, iurgor, [...] contendo. Volck Ttt3v.]

[przeczać się o co: Ieſlim kiedy gárdził dác [!] ſie ná rozſądek z ſługą moim/ y z ſłużebnicą moią/ gdy ſie o co zemną przecżáli. Leop 1577 Iob 31/13 (Linde).]

[przeczać się czym: my záprawdę iáko ſię w złorzecżeniu niekochamy/ ták ſię też vrągánim y ſromoceniem z tákiemi ludźmi przecżáć niechcemy BazHist 351.]

przeczać się z kim: Iako ſie ti z rodzici ſwymi obchodziſz tego ſie też od ſinow ſwych nadzieway: Przeto ſie z rodzici nie przecżay, by też na ſprawiedliwſzą rzecż miał BielŻyw 39; [Leop 1577 Iob 31/13 (Linde); BazHist 351].

Synonim: spierać się.

Formacje współrdzenne cf PRZECZYĆ.

Cf PRZECZANIE

DDJ