Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: NIEDOTKLIWOŚĆ

Następne hasło: NIEDOTKNIONY »

NIEDOTKLIWY (2) ai

e oraz o jasne.

Fleksja

sg
f	A	niedotkliwą
f	L	niedotkliwéj

pl
A	subst	niedotkliw(e)

sg f A niedotkliwą (1). ◊ L niedotkliwéj (1). ◊ [pl A subst niedotkliw(e).]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

Znaczenia

1. Nie dający się dotknąć; niematerialny (1)
2. praw. Niekryminalny, nie dotyczący sprawy karnej (1)
3. [praw. Nie dający się udowodnić, wątpliwy]

1. Nie dający się dotknąć; niematerialny; intactilis, intractabilis Cn (1):

Szereg: »dotkliwy abo niedotkliwy« (1): Známionuie theż ćiálo káżdą rzecż prawdźiwą/ dotkliwą ábo nie dotkliwą/ [...] ſkąd ſzthery żywiołá/ Wodá/ Ziemiá/ Wiátr/ Ogień/ ſą ćiáłem GrzegŚm 20.

2. praw. Niekryminalny, nie dotyczący sprawy karnej (1):

Szereg: »dotkliwy albo niedotkliwy« (1): O zaſtępiéch w rzeczy dotkliwéy álbo niedotkliwéy. SarnStat 580.

3. [praw. Nie dający się udowodnić, wątpliwy:

Szereg: »niedotkliwy i niewiadomy«: Abowiem według wſzyſtkich praw to bywa záchowano/ iż o rzecży niedotkliwe/ y niewiádome przyſięgą może odeydź/ ále w rzecżách iáſnych niemoże SzczerbSpecSax 94 (Linde).]

Cf DOTKLIWY, NIEDOTKNIONY

AŻ