[zaloguj się]
[pdf]

NIEDOWCIP (2) sb m

W pisowni łącznej (1), w rozłącznej (1).

e oraz o jasne.

Fleksja
sg
G niedowcipu
A niedowcip

sg G niedowcipu (1). ◊ A niedowcip (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia
Brak rozumu [czyj] (2): nie więcey przedſię biorąc iákiego inákſzego mnimánia/ y nie dowćipu ſwego nád pożytek Kośćiołá Bożego y zbudowánie iego BibRadz *5; Ia ſye iedno dźiwowáć twoim [Kochanowskiego] ſpráwóm mogę: Więcéy/ prze ſwóy niedowćip/ nád to nie przemogę. PudłFr 42; [Rzecż ieſt doſwiátzona/ że tzłowiek młody/ ktory ſye obżyra á názbyt ſpi/ káżdy ieſth gnuſny/ á ſtąd niedowćip iego narychley poznáć LorichKosz 4; choć téż kto prze niedowćip ſwóy albo áffekt iáki/ nie podróżnego co przed ſye brał SolikZiem C4; podobney [= możliwej] rzecży ktorey możeſz ſproſtáć/ Dla cżego prze nie dowćip niemaſz tego doſtáć. KołakWiek C].

Cf DOWCIP, NIEDOWCIPNOŚĆ

AŻ