[zaloguj się]
[pdf]

NIEPOKOIĆ (4) vb impf

Zawsze w pisowni łącznej.

e oraz oba o prawdopodobnie jasne (tak w nie-, po- oraz koić).

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
2 niepokoisz
3 niepokoi niepokoją
praet
pl
3 m pers niepokoili

praes 2 sg niepokoisz (1). ◊ 3 sg niepokoi (1). ◊ 3 pl niepokoją (1). ◊ praet 3 pl m pers niepokoili (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

1. Nie dawać komu spokoju, zakłócać spokój; wzbudzać niepokój, trwogę [kogo, co] (3): Oni ſie z iey rády śmiali/ A boiaźń iey przypiſáli: Rzekąc/ máłá ſie to boiſz: Ine ptaki niepokoiſz. BierEz N; Ktoż ie/ śpiące ſnem ſpokoynym/ niepokoi ieſli nie ći ktorzy o ich ſnie mowią? CzechEp 84, 83 marg.
2. Dręczyć, trapić, trwożyć, nękać, prześladować [kogo] (1):

W połączeniu szeregowym (1): iż ná on cżás gdy ſie okaże Iezus Chriſtus / Krol on y Sędźiá ſpráwiedliwy/ oddána będźie pomſtá/ tym wſzyſtkim ktorzy ie niepokoili/ trapili/ przeſládowáli/ y mordowáli. CzechRozm 185.

Synonimy: 1. trwożyć; 2. dręczyć, prześladować, trapić.

Formacje współrdzenne cf POKOIĆ.

AW