[zaloguj się]
[pdf]

NIERUSZAJĄCY (4) part praes act

W pisowni łącznej (3), w rozłącznej (1).

e prawdopodobnie jasne (tak w nie-); a jasne.

Fleksja
sg
m G n Gnieruszając(e)go
A Anieruszając(e)
Inieruszającym I
pl
N subst nieruszając(e)

sg m I nieruszającym (1). ◊ n G nieruszając(e)go (1). ◊ A nieruszając(e) (1). ◊ pl N subst nieruszając(e) (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) s.v. ruszyć.

W funkcji przymiotnika: Nieruchomy; nie dający się ruszyć (4): Też Alexander powiada że Virgilius ogrod nie ruſzaiącim wiatrem miaſto muru obegnał BielŻyw 123.
Wyrażenia: praw. »nieruszające imienie« = nieruchomość [szyk 1:1] (2): ZapWar 1547 nr 2639; bo v nich [Żydów] ná wiecżność nie mogł nic przedáć nieruſzáiącego imienia BielKron 36.

praw. »rzeczy nieruszające« = nieruchomości (1): [Kryspus uczynił testament] iżby wſzytko kroleſthwo Polſkie ſzło w rowny dział z białłym Leſtkiem ſynem/ á Káźimirzem brátem/ y z żoną iego/ ták rzecży ruſzáiące iáko y nieruſzáiące. BielKron 355v.

Szereg: »ruszający jako i nieruszający« (1): BielKron 355v cf »rzeczy nieruszające«.

Cf NIERUCHAJĄCY, NIERUCHOMY, NIERUCHOWNY, [NIERUSZYSTY], RUSZAJĄCY

MF