« Poprzednie hasło: NIEROŻNY | Następne hasło: NIERUCHANIE » |
NIERUCHAJĄCY (3) part praes act
e prawdopodobnie jasne (tak w nie-); a jasne.
Fleksja
sg | ||
---|---|---|
f | A | nieruchającą |
pl | ||
---|---|---|
N | subst | nieruchając(e) |
sg f A nieruchającą (1). ◊ pl N subst nieruchając(e) (2).
Sł stp, Cn, Linde brak.
Znaczenia
W funkcji przymiotnika: Nie dający się ruszyć (3):
Wyrażenia: praw. »dobra nieruchające« = nieruchości (1): Ktoryby człowiek z poddánych náſzych ćierpiał klątwę rok y ſzeſć niedzyel/ á był odeſłan od Sądu Duchownego do Grodu s przewodem Práwá tákiego: wſzythkie dobrá ták rucháiące iáko nierucháiące máią być pobrány przes Podſtároſćiego UstPraw A4.
praw. »rzecz nieruchająca« = nieruchomość (2): Vſtáwiliſmy iż o pieniądze y o inſzą rzecz rucháiącą y nierucháiącą/ ták też o wſzeláki wyſtępek krześćiánin nie doświadczy ná żydá iedno drugiem żydem á krześćiáninem UstPraw I4v, K.
Szereg: »(tak) ruchający i (jako) nierucbający« (3): Kiedyby kto żydá zábił á był o to práwem zwyćiężon/ thákiego rzeczy rucháiące y nie rucháiące w mocy náſzey. UstPraw K, A4, I4v.
Cf NIERUCHOMY, NIERUCHOWNY, NIERUSZAJĄCY, [NIERUSZYSTY], RUCHAJĄCY
MF