[zaloguj się]
[pdf]

NIESPOKOJNIE (10) av

W pisowni łącznej (9), w rozłącznej (1).

Oba e oraz oba o jasne.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde brak.

W sposób wywołujący zamieszanie, zwadę; burzliwie, z hałasem; nieporządnie; perturbate, tumultuose Mącz; fluetuatim Calep; turbide Cn (10): BielKron 129v; Mącz 468c, 469d; PRózno ſye morze nieſpokoynie burzyſz/ Przedśię Korabiá tego nie zánurzyſz. PudłFr 26; Calep 425a.
Zwroty, »niespokojnie się zachować, sprawować« (3:1): Skárgi cżęſte do niego [króla Ludowika\ przychodziły [...] ná lud pogránicżny/ iż ſie nie ſpokoynie záchowáią BielKron 305v; NiemObr 171; iż niektorzy nieſpokoynie ſię ſpráwuią miedzy wámi [quosdam ambulare inquiete]/ nic nie robiąc/ ále ſię cudzymi ſpráwámi niepotrzebnie báwiąc. WujNT 2.Thess 3/11; SarnStat 16.

»niespokojnie żyć« (1): Tragoedias agere, Wadzić ludzie/ nieſpokoynie żyć/ zwády á zámieſzánia yákie záczynáć. Mącz [460]c.

Synonimy: burzliwie, nieporządnie, niezgodnie.

Cf SPOKOJNIE

AW