Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: NIEUCZCZON

Następne hasło: [NIEUCZEK] »

NIEUCZCZONY (5) part praet pass pf a. impf

nieuczczony (2), nieuczczon (1).

Teksty nie oznaczają é oraz ó; e prawdopodobnie jasne (tak w nie-).

Fleksja

sg
m	N	nieuczczony, nieuczczon

pl
N	subst	nieuczczon(e)

sg m N nieuczczony (1), (praed) nieuczczon (1). ◊ pl N subst nieuczczon(e) (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde brak.

Znaczenia

Nie uszanowany, znieważony (3)

Nie uszanowany, znieważony; inhonoratus Calep, Cn (3): Inhonoratus opponitur Honorato. – Nie vczony [lege: nieuczczony; cf Inhonestus – Nie pocziwi. Inhoneste ‒ nie pocziwię; Inhonorus ‒ Nie pocziwi. Calep 537a]. Calep 537a; Niech ſię vkarzą ći nieuczćiwi y wſzeteczni [...] ktorzy ná ſeymiki iezdżąc zbroyno/ w kośćiołách nie tylo po ołtarzách depcą/ ále też przed ołtarzmi kreẃ roźlewáią y zábijáią. (marg) Kośćioły w Polſzcze nieuczczone ná Seymikách. (–) SkarKazSej 68Ia.

W połączeniu szeregowym (1): choćiaż tego rzec nie może/ żeby kiedy odemnie miał być obráżon y znieważon/ ábo nie vcżcżon CzechEp 11.

Synonimy: nieuszlachcony, obrażony, zelżony, zesromocony, zhańbiony, znieważony.

Cf UCZCZONY