[zaloguj się]
[pdf]

ROZCZOSNĄĆ (3) vb pf

Oba o jasne.

Fleksja
inf rozczosnąć
praet
sg pl
3 m rozczosnął m pers rozczosnęli
n rozczosnęło subst

inf rozczosnąć (2). ◊ praet 3 sg m rozczosnął (1). [n rozczosnęło. ◊ 3 pl m pers rozczosnęli [zapis: -eli].]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII w.

1. Rozbić na kawałki, rozerwać; concerpere, distringere Mącz (2): Concerpo, Roſczoſnąć, Rozedrzeć/ podruzgáć. Mącz 39c, 421d.
2. Szeroko otworzyć; przen (1):
a. O ustach (1):
Zwrot: »gębę, [paszczękę] rozczosnąć« [w tym: [naprzeciw komu]] = os distorquere Mącz (1): Mącz 459c; [Niepobożną a fałſſywą paſſczękę ſwą roſſczoſneli naprzećiw mnie [os dolosi super me aperuerunt PolAntPs 109/2; othworzyli vſtá BibRadz ]/ y mowią naprzećiw mnie ięzykiem fałſſywem. UstKościel 26v.] [Cf też b.].
b. [O drzwiach:
Szereg: »otworzyć i rozczosnąć«: piekło przepáść rozſſyrziło/ á otworzyło y rozcżoſnęłá [!] wrotá/ á páſſcżękę ſwą [aperuit os suum Vulg Is 5/14] LorichKosz 120v (Linde).]

Synonim: 2.a. rozedrzeć.

Formacje współrdzenne cf CZOSAĆ.

Cf ROZCZOSŁY, ROZCZOŚNIĄCY, [ROZCZOŚNIENIE]

KW, (LWil)