Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [NIEZNAKOMITOŚĆ]

Następne hasło: NIEZNAKOMY »

NIEZNAKOMITY (2) ai

e, a oraz o jasne.

Fleksja

sg
f	L	nieznakomitéj

pl
N	m pers	nieznakomici

sg f L nieznakomitéj (1). ◊ N pl m pers nieznakomici (1).

Sł stp brak, Cn s.v. nieznaczny, Linde XVII w. (z Cn) s.v. znakomity.

Znaczenia

1. Taki jak inni, niczym się nie wyróżniający, gorszy niż inni (1)
2. Utrudniający rozpoznanie czegoś, ciemny (1)

1. Taki jak inni, niczym się nie wyróżniający, gorszy niż inni; non parens Vulg; ignobilis, obscurus, surdus, tenuis Cn (1): Synowie głupich y nieſláchetnych/ á ná źiemi owſſeki nieznákomići [zgołá ſie nievkazuiący WujBib]. Leop Iob 30/8.

2. Utrudniający rozpoznanie czegoś, ciemny (1): Zmácałeś ſercá/ y myśli ſkrytéy/ Zſzedłeś mię w nocy nie znákomitéy KochPs 21.

Synonim: 1. niesławny.

Cf NIEZNAJOMY, NIEZNAKOMY, ZNAKOMITY