[zaloguj się]
[pdf]

NIEZNAKOMITY (2) ai

e, a oraz o jasne.

Fleksja
sg
f Lnieznakomitéj
pl
N m pers nieznakomici

sg f L nieznakomitéj (1). ◊ N pl m pers nieznakomici (1).

Sł stp brak, Cn s.v. nieznaczny, Linde XVII w. (z Cn) s.v. znakomity.

Taki jak inni, niczym się nie wyróżniający, gorszy niż inni; non parens Vulg; ignobilis, obscurus, surdus, tenuis Cn (2): Synowie głupich y nieſláchetnych/ á ná źiemi owſſeki nieznákomići [zgołá ſie nievkazuiący WujBib]. Leop Iob 30/8.
Przen: Utrudniający rozpoznanie czegoś, ciemny (1): Zmácałeś ſercá/ y myśli ſkrytéy/ Zſzedłeś mię w nocy nie znákomitéy KochPs 21.

Synonim: niesławny.

Cf NIEZNAJOMY, NIEZNAKOMY, ZNAKOMITY

JB