[zaloguj się]
[pdf]

NISZCZENIE (6) sb n

Pierwsze e jasne, końcowe pochylone.

Fleksja
sg
N niszczenié
D niszczeniu
L niszczeniu

sg N niszczenié (3); -é (1), -(e) (2). ◊ D niszczeniu (2). ◊ L niszczeniu (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde bez cytatu s.v. niszczyć.

1. Unicestwienie; succisio PolAnt; consumptio, exterminatio Cn [w tym: czego (2)] (3): Egipth ieſt iako piękna ćielicá/ niſzcżenie prżiydzie od pułnocy/ y pewnieć przyicźie. BibRadz Ier 46/20.

W przeciwstawieniu: »mnożenie ... niszczenie« (2): Ale iż życie we krwi ſwé mieſzkánié ma/ potrzebno théż o iéy mnożeniu y niſzczeniu ybytniéy [!] pogádáć SienLek 144; Krwie dobréy mnożenié/ á złéy niſzczenié 1.144. b. SienLek S[ss]2v.

2. Podleganie procesowi zanikania, degradacji fizycznej; syntexis Mącz; consumptio, exterminatio Cn (3): Syntexis, Niſzczenie/ ſchodzenie/ gdy yeden ſchodźi á niſzczeye ná zdrowiu/ mdość [!]/ mdlenie Mącz 437b.
Szereg: »niszczenie albo schnienie« (2): Teyże chorobie Phthiſim/ to ieſt niſzczeniu álbo ſchnieniu/ thák zábiegáć á mnożyć ſye niedaſz SienLek 93, 93.

Synonimy: 2. mdlenie, schnienie, schodzenie.

Cf NISZCZEĆ, NISZCZYĆ

TG