[zaloguj się]
[pdf]

ROZDRAŻNIENIE (9) sb n

rozdrażnienie (4), rozdraźnienie (1), rozdraznienie (1), rozdrażnienie a. rozdraźnienie a. rozdraznienie (3); rozdrażnienie BielKron, WerGośc (2), Calep; rozdraźnienie Mącz; rozdraznienie BudNT.

o oraz pierwsze e jasne, a oraz końcowe e pochylone.

Fleksja
sg pl
N rozdråżnienié
G rozdråżnieniå
A rozdråżnieni(e) rozdråżnieniå

sg N rozdråżnienié (5); -é (1), -(e) (4). ◊ G rozdråżnieniå (2). ◊ [A rozdråżnieni(e).] ◊ pl A rozdråżnieniå (2).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) s.v. rozdraźnić.

1. Pobudzenie do gniewu; exacerbatio BartBydg, Cn; irritatio Calep, Cn; exulceratio Mącz (5): BartBydg 53; Exulceratio, Rozyątrzenie. Metapho Rozdraźnienie. Mącz 501b; Irritabilis – łatwi dorozdrażnienią. Calep 564a, 564a; [Zrozumiałes też/ iako ſnadnie każdy może y Boga y bliznego rozdrażnić/ a iz za tho rozdraznienie ieſt zapłata/ y wiecżna y docżeſna ſmierć RejKat 91].

rozdrażnienie czyje [= kto pobudził do gniewu] (1): áby go też wtym nikt nienáſladował iż popędliwie ná Stolec Papieſki piſał/ bom to vcżynił z rozdrażnienia przećiwnikow ſwoich BielKron 194v.

2. Emocje, gniew, irytacja; dissensio, indignatio PolAnt (4): Lecż Páwłowi zdáło ſię onego ktory odſtał od nich z Pamfiliey/ [...] nie bráć go z ſobą. Stáło ſię przeto rozdraznienie/ áż ſię rozeſzli miedzy ſobą ieden od drugiego BudNT Act 15/39; ActReg 149; [AktaSynod IV 46].

[rozdraźnienie czyje: bo zwielkiego przymuſzenia mego/ y rozdraźnienia mego mowiłám aż do tąd. BudBib 1.Reg 1/16 (Linde s.v. rozdraźnić).]

W połączeniach szeregowych (2): Wino zbytnie pite/ cżyni rozdrażnienia/ gniew/ y vpadow wiele. WerGośc 228, 260.

Cf ROZDRAŹNIĆ

KW, (LWil)