| « Poprzednie hasło: ROZDWOIĆ SIĘ | Następne hasło: ROZDWOJAĆ SIĘ » |
ROZDWOJAĆ (6) vb impf
rozdwojać (4), rozdwajać (2); rozdwojać LibLeg, Calep; rozdwajać SkarŻyw; rozdwojać : rozdwajać StryjKron (2:1).
Oba o prawdopodobnie jasne (tak w roz- oraz dwoić); w -ać a jasne; w rozdwajać inf pierwsze a jasne, w pozostałych formach pochylone.
| inf | rozdwajać | ||
|---|---|---|---|
| indicativus | |||
| praes | |||
| sg | |||
| 1 | rozdwojåm | ||
| 3 | rozdwojå | ||
| praet | ||||
|---|---|---|---|---|
| sg | pl | |||
| 3 | m | rozdwojåł | m pers | |
| n | subst | rozdwåjały | ||
| fut | ||
|---|---|---|
| pl | ||
| 1 | m pers | będziem rozdwojać |
| conditionalis | ||
|---|---|---|
| pl | ||
| 3 | m pers | by rozdwåjali |
[inf rozdwajać.] ◊ praes 1 sg rozdwojåm (1). ◊ 3 sg rozdwojå (1). ◊ praet 3 sg m rozdwojåł (2). ◊ 3 pl subst rozdwåjały (1). ◊ fut 1 pl m pers będziem rozdwojać (1). ◊ [con 3 pl m pers by rozdwåjali.]
Sł stp, Cn notuje, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) s.v. rozdwoić.
rozdwajać co (1): [CiceroKosz 176 cf Szereg]. Cf rozdwajać co na kogo.
rozdwajać co na kogo (1): Bo niegodziło ſię tákiego Chryſtuſowi ná ziemi mieć mniemánego oycá/ ktoryby [...] pilność y miłosć ktorą był winien Synowi Bożemu/ ná inne dzieći ſwe rozdwaiał SkarŻyw 241.
Formacje współrdzenne cf DWOIĆ.
Cf ROZDWAJAN
KW, (LWil)