[zaloguj się]
[pdf]

ROZDZIELANIE (4) sb n

roz- (4), [roź-].

Teksty nie oznaczają ó oraz é; o prawdopodobnie jasne (tak w roz-); a jasne.

Fleksja
sg pl
N rozdzielani(e) rozdzielaniå
D rozdzielaniu
A rozdzielani(e)
L rozdzielaniu

sg N rozdzielani(e) (1). ◊ D rozdzielaniu (1). ◊ A rozdzielani(e) (1). ◊ L rozdzielaniu (1). ◊ [pl N rozdzielaniå.]

Sł stp brak, Cn s.v. rozdział, Linde bez cytatu s.v. rozdział.

1. Czynienie z całości osobnych części; distinctio, divisio, partitio Cn (2): BibRadz I 1c marg cf rozdzielanie czego i czego.

rozdzielanie czego i czego (1): Niech będą świátłośći ná rozpoſtrzeniu niebieſkim/ ku rozdźielániu [ad dividendum] dniá y nocy (marg) Nowy rząd ſtánowi w rzeczách przyrodzonych/ gdi rozdzielánie Slońcu przywłaſcza [...] (–) BibRadz Gen 1/14.

a. [O naturze ludzkiej i boskiej Chrystusa [kogo]: á gdźież o tem nápiſano/ żeby to ták miał być Chriſtus dźielon. to ieſt/ ná boſtwo/ y ná cżłowiecżeńſtwo? [...] Atoli/ áby ſie te wáſze roźdźielánia Chriſtá pana w dym nie obroćiły. BudArt P7.]
2. mat. Dzielenie (1): Ta napierwſza licżba [dwa] rozdzielanie prziymuie KłosAlg A2.
3. Dawanie części jakiejś całości kilku osobom na własność; partitio Cn [czego] (1): że też y miedzy bráćią/ w rozdźielániu oycżyzny ich/ choćiaż go oto proſzono/ Sędźią być niechćiał CzechRozm 250v.

Cf ROZDZIAŁ, ROZDZIELAĆ

KW, (LWil)