[zaloguj się]
[pdf]

OBLIGOWAĆ (5) vb impf

Oba o oraz a jasne.

Fleksja
inf obligować
indicativus
praes
pl
3 obligują
praet
sg
3 m obligowåł

inf obligować (3). ◊ praes 3 pl obligują (1). ◊ praet 3 sg m obligowåł (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

1. Nakładać obowiązek uczynienia czegoś; zobowiązywać [obligo – obowięzuię, przyciskam kogo k czemu; obligare sibi aliquem beneficio – zniewolić sobie kogo dobrodziejstwem; obligare fidem suam – zastawić wiarę swoję, to jest obowięzać się; obligare sacramento – pod przysięgą obowięzać Mącz 193c; obligo – obwiezuje Calep; obowięzuje kogo – obligo aliquem sacramento, pactionibus Cn] [kogo] (4): Acz ſyná zgołá nie może obligowáć oyćiec, co notorie ieſt przećiw wolnośćiam ſzláchetckim: ále in ciuilibus może. SarnStat 1268.

obligować za co (1): Zá Tuitią obliguią y potomki, iáko bywa, kędy reales pactiones, iáko zową, przyſtępuią. SarnStat 1270.

obligować w czym (1): [Maurycy odstąpił do Luteryjanów] gdy był oto vpominan powiedział że ia niechcę być w więźieniu oycowſkim/ áni mię też w tym on mogł mocnie obligowáć BielKron 220v.

Ze zdaniem dopełnieniowym [aby] (1): Krol Polſki wźiąwſzy ſummę odſtąpił wſzytkich praw/ y niemiał ſie licżyć pánem y dziedzicem Pruſkich krain/ y ſwoie potomki obligował/ aby przyſięgáli miſtrzowi thę vgodę dzierżeć BielKron 232.

2. Obciążać zapisem [co] (2): [cła, żupy, ekonomije] nie mogą bydź záſtáwioné y zawiedźione [...] Funtczole iednák wolno będźie obligowáć. SarnStat 441.

Synonim: obowięzować.

Formacja współrdzenna: obligować się.

Cf OBLIGOWANY

DDJ