[zaloguj się]
[pdf]

OBŁOCZYĆ SIĘ (28) vb impf

się (18), sie (10).

Oba o jasne (Cn drugie o pochylone).

Fleksja
inf obłoczyć się
indicativus
praes
sg pl
1 obłoczę się
2 obłoczysz się
3 obłoczy się obłoczą się
praet
sg pl
1 m -m się obłoczył m pers
3 m obłoczył się m pers obłoczyli się
conditionalis
sg pl
2 m m pers byście się obłoczyli
3 m by się obłoczył m pers
f by sie obłoczeła m an

inf obłoczyć się (3). ◊ praes 1 sg obłoczę się (1). ◊ 2 sg obłoczysz się (1). ◊ 3 sg obłoczy się (2). ◊ 3 pl obłoczą się (4). ◊ praet 1 sg m -m się obłoczył (1). ◊ 3 sg m obłoczył się (9). ◊ 3 pl m pers obłoczyli się (1). ◊ con 3 sg m by się obłoczył (1). [f by sie obłoczeła.] ◊ 2 pl m pers byście się obłoczyli (3). ◊ part praes act obłocząc się (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVII w. (z Cn).

Znaczenia
Wkładać coś na siebie; se induere PolAnt, Mącz, Vulg,Cn; vestiri PolAnt; sumere vestem, (super)indui Cn [w tym: w co (27)] (28): MurzNT 23v; Myáſto odzyenya ſwoyego tencyem miewał vbyor/ Zem ſie myáſto koſſtownych ſſath obłocżył w ſproſny wor LubPs Q; Mącz 169a; BudBib Eccli 40/4 [2 r.], 1. Mach 14/43, 44; Nie troſzcżćie ſię o duſzę wáſzę/ cobyśćie iedli/ álbo cobyśćie pili/ áni o ćiało wáſze wcobyśćie ſię obłocżyli. BudNT przedm b2; WujNT Luc 12/22, 16/19 [2 r.]; [Albo iſz by ſie czaſſow ſluſznich nieobloczela odzienie odmieniaiącz. StatNorb 216].
Zwroty: »w koszulę się obłoczyć« (1): Ci Mniſzy bes tzapek/ bes botow/ bes ſſukien chodzili/ tylko ſie w grube koſzule obłotzyli. KrowObr 137.

»obłoczyć się w odzienie« [szyk zmienny] (9): FalZioł V 49v; MurzNT Luc 8/27; KrowObr 107; HistRzym 93v; CZłowiek niektory był bogáty/ ktory ſie obłocżył vſtáwicżnie w koſztowne odzienie, áhoynie [!] záwżdy vżywáł. RejPos 161, 162; BudBib Deut 22/12, Soph 1/8; A gdy wyſtąpił ná źiemię/ zábieżał mu niektory mąż co miał czártá od wiela czáſow/ y nie obłoczył ſię w odźienie [vestimento non induebatur] WujNT Luc 8/27.

»obłoczyć się w szatę« (1): A gdy wyſzedł na brzeg zábieżał mu z miáſtá onego mąż niektory co miał diabelſtwo od wiela czáſow/ áni ſię obłoczył w ſzátę [vestimento non induebatur] BibRadz Luc 8/27.

»obłoczyć się w ubior« (1): [Symon] Gdy ſię obłocżył w zacny vbior á vbierał ſię ná wſzem koſztownie [in recipiendo ipsum stolam gloriae et vestiendo illum consummationem gloriationis]/ [...] przydawał świetnośći temu vbiorowi. BudBib Eccli 50/11.

Szereg: »stroić się a obłoczyć« (1): Bo pátrzay iáko thu Pan ſtan bogátego cżłowieká właſnie wyraźić racżył/ iż ſie vſtháwicżnie ſtroił á obłocżył w rozlicżne odzyenie RejPos 162.
W przen (3):

W przeciwstawieniu: »zejmować z siebie ... obłoczyć się« (1): Prowádzili go theż ſwięći/ pokorni/ á cnotliwi ludzie/ miecąc odzienie ſwoie pod nogi iego/ to ieſt/ zeymuiąc s ſiebie ſtáre zwycżáie niedowiárſtwá ſwoiego/ á obłocżącz ſie w nowe odzienie wiáry á ſtałośći ſwoiey. RejPos 2v.

Zwroty: bibl. »obłoczyć się w Chrystusa (a. w Krystusa)« [szyk zmienny] (2): By owiecżki ſłucháły w zgromádzeniu wiernych/ k niemu ſię wyłącżáły od náuk fáłſzywych/ z nowu ſię wſzyſcy rodząc w cżłowieká nowego/ w Kryſtuſá ſię obłocżąc Zbáwićielá ſwego [Vulg Gal 3/27]. ArtKanc N16; WujNT Zzzzz3v.

»obłoczyć się w odzienie« (1): RejPos 2v cf W przeciwstawieniu.

Przen (2): Cżerwie ktore ćiáło wołu robotnego tocżą/ W płowe ſię ſkrzydłá obłocżą. KlonŻal C2v, C3.

Synonim: odziewać się.

Formacje współrdzenne cf WLEC.

Cf [OBŁOCZENIE]

JB