[zaloguj się]
[pdf]

ODZIEWAĆ SIĘ (6) vb impf

się (4), sie (2).

Teksty nie oznaczają ó oraz é; o prawdopodobnie jasne (tak w odziewać).

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
1 odziewåmy się
3 odziewå się odziewają się
praet
sg
3 m odziewåł się
f odziewała się
conditionalis
pl
2 m pers byście się odziewali

praes 3 sg odziewå się (1). ◊ 1 pl odziewåmy się (1). ◊ 3 pl odziewają się (2). ◊ praet 3 sg m odziewåł się (1). [f odziewała się.] ◊ con 2 pl m pers byście się odziewali (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. odziać.

1. Wkładać na siebie ubranie, ubierać się; indui Vulg (6):

[odziewać się w co: Schuba męſzka purpurianu ſcharego liſzi podbithą w którą ſzia ſzama odziewała ZapWpol 1550 205/153v.]

odziewać się czym (2): BierEz Lv; Dla tego wam powiádam/ nietroſzczćie ſię o duſzę wáſzę cobyśćie iedli/ áni o ćiáło wáſze czymbyśćie ſię odźiewáli. WujNT Matth 6/25.

Zwrot: »jednako się odziewać« (1): Nuż y Compánije/ ták te ktore w Rzymie záwſze mięſzkáią/ iáko y ktore teraz przychodzą/ też iednoſtáyność we wſzyſtkich ſpráwách záchowuią/ [...] iednáko ſię odźiewáią ReszList 186.
Przen [czym] (2): Ktore to ſzáty ſą z wyſług y męki Páná Zbáwićielá náſzego Iezu Chryſtá/ ktorego ſię ſpráwiedliwośćią odźiewamy y ozdabiamy SkarKaz 349a.
Szereg: »tuczyć się i odziewać« = żyć z czegoś (1): Ze tho może być rzecżono o nich/ iż ſię oni nie cżym inſzym teraz tucżą y odźiewáią/ iedno duſzámi ludźi iuż dawno pomárłych [tj. majątkami ludzi zmarłych, ktore nadał im papież]. CzechEp 351.
a. O zwierzętach [czym] (1): Zwirzątko też záſię nie ma iedno kęs ſkorki koſmátey/ ktorą ſie y źimie odziewa/ y lecie chłodzi RejZwierc 156.
2. [Okryć się z wierzchu; przen o roślinach: wypuszczać liście:
Zwrot: »listem się odziewać«: Nowym liſtem ſię w żaiem [!] gáłęźiſte láſy/ Odźiewáią RybWios A2.]

Synonimy: 1. obłoczyć się, ubierać się.

Formacje współrdzenne cf DZIAĆ SIĘ.

Cf ODZIEWANIE

MM