Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [OBŁUPIĆ SIĘ]

Następne hasło: OBŁUPION »

OBŁUPIENIE (6) sb n

o oraz pierwsze e jasne; końcowe e prawdopodobnie pochylone (Calep 2 r. -ę).

Fleksja

	sg
N	obłupieni(e)
G	obłupieniå

sg N obłupieni(e) (5). ◊ G obłupieniå (1).

Sł stp notuje, Cn s.v. łupiący się łacno, Linde brak.

Znaczenia

1. Zdarcie naturalnej powłoki, obranie, złuszczenie (2)
2. Ograbienie, obrabowanie (4)

1. Zdarcie naturalnej powłoki, obranie, złuszczenie; decorticatio Calep (2): Decorticatio – Obłupienię. Calep 292b.

obłupienie czego (1): ſok tego ziela [...] ieſt dobre picie na cżirwoną niemocz ktora przichodzi zobłupienia j zobdarcia ielit. FalZioł I 21b.

Szereg: »obłupienie i obdarcie« (1): FalZioł I 21b cf obłupienie czego.

2. Ograbienie, obrabowanie; spoliatio Mącz, Calep (4): Spoliatio, Obránie/ zdárcie/ wyłupienie/ złupienie/ obłupienie. Mącz 409d; Calep 1000a.

obłupienie kogo (2): SkarKaz 351b; Tákie niewſtydliwe y niemiłoſierne oyczyzny y mátki miłey obłupienie náſtąpiło. SkarKazSej 705a.

Szereg: »obłupienie, uciski« (1): O/ co ſię tego łupieſtwá názbieráło miedzy ludźmi/ á zwłaſzczá pány. Iákie poddánych vbogich y kmieći obłupienie/ iákie vćiſki wſzędźie SkarKaz 351b.

Synonimy: 1. obdarcie, odarcie; 2. drapanina, drapiestwo, drapież.

Cf OBŁUPIĆ