[zaloguj się]
[pdf]

OBMAMIĆ (1) vb pf

Fleksja

3 sg m con by obmåmił.

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Oszukać, zwieść, wprowadzić w błąd; przen:
Wyrażenie: »obmamić język« : ſzátan [...] záwżdy ſie o to ſtára [...] áby zátkał vſzy káżdemu tákowemu/ áby nic nie ſłucháły áni rozumiáły o Boſtwie Páná tego/ [...] á potym też áby obmamił ięzyk iego/ iżby nie wyſlawiał możnośći á dziwow Páná ſwego RejPos 212v.

Formacje współrdzenne cf MAMIĆ.

Cf OBMAMIENIE, OBMAMIONY, OMAMIĆ

MC