[zaloguj się]
[pdf]

OBMIJAĆ (4) vb impf

o prawdopodobnie jasne (tak w ob-).

Fleksja
indicativus
praes
sg
3 obmijå
praet
pl
3 m pers obmijali

praes 3 sg obmijå (3). ◊ praet 3 pl m pers obmijali (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w. s.v. ominąć.

Przechodzić przejeżdżając obok kogoś, omijać kogoś [kogo, co] (4):
Zwrot: »z daleka obmijać« (1): Alić idzye cżłowiecżek pocżćiwie vbrány/ Też z dáleká obmija ony buyne pány/ Co iáko Pawi ieżdzą RejWiz 64.
a. Pomijać, nie brać pod uwagę (3): w Egipcie, gdy [Pan] miał pokaráć Fáráoná [...] tedy krwią báránkową kazał znácżyć wiernym podwoie ſwoie/ á tám iuż Anyeli obmiyáli domy ony od karánia onego. RejAp 52; y naſrożſzy boiownik záwżdy tego obmija kto ſkromnie ſtoi/ bo záwżdy tego pilnieyſzy kto mu ſie ſprzećiwi. RejZwierc 21.
W przen (1):
Zwrot: »obmijać w omylności« (1): y dziś náſz Parys/ káżdy w ſwey młodośći/ Obmiya zacność/ rozum/ w płochey omylnośći RejZwierz 43.

Formacje współrdzenne cf MIJAĆ.

Cf OMIJAĆ

MC