[zaloguj się]
[pdf]

OBMINĄĆ (3) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w ob-).

Fleksja
inf obminąć
praet
sg
3 n obminęło
conditionalis
sg
3 m by obminął

inf obminąć (2). ◊ praet 3 sg n obminęło (1). ◊ [con 3 sg m by obminął.]

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu s.v. ominąć.

1. Przejść obok czegoś, ominąć [co] (2): Ano y nędzne źwirzę kiedy zły raz cżuie/ Iákoby go obminąć pilnie vpátruie. RejZwierc 250; [Jeśliby też dla niedbałośći jego na straży nieprzyjaciel obminął stroże, takowy gardło i poczciwość traci. UstWojsk 117].
a. Nie wziąć pod uwagę, pominąć [co] (1):

W porównaniu (1): A iáko pcżołká niepotrzebne ziołá omija/ tákże też ten [baczny człowiek] cżego mu nie trzebá [...] może obminąć/ á do vliká nie przynośić áni chowáć RejZwierc 16.

2. Przeminąć, skończyć się, przestać istnieć (1): A ſmierć iuż nád nimi nie będzie więcey nigdy/ áni płácż/ áni nárzekánie/ áni żadna boleść więcey nie będzye. Gdiż iuż wſzytko pirwſze obminęło [quia prima abierunt Vulg Apoc 21/4]. RejAp 174v.

Formacje współrdzenne cf MINĄĆ.

Cf OMINĄĆ

MC