« Poprzednie hasło: OBRZEZOWANIE | Następne hasło: OBRZEZUJĄCY SIĘ » |
OBRZEZOWANY (4) part praet pass impf
obrzezowany (4), [obrzazowany].
obrzezowany (2), obrzezowan (2).
Oba o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w obrzezować); w formie niezłożonej -ån, w formie złożonej -an-.
Fleksja
sg | |||||
---|---|---|---|---|---|
m | N | obrzezowån | n | N | obrzezowåno |
pl | ||
---|---|---|
N | m pers | obrzezowani |
subst | obrzezowan(e) |
sg m N (praed) obrzezowån (2). ◊ [n N (praed) obrzezowåno.] ◊ pl N m pers obrzezowani (2). [subst obrzezowan(e).]
Sł stp s.v. obrzezować, Cn brak, Linde XVI w. s.v. obrzezać.
Znaczenia
1. [Obcinany, odcinany [o zabiegach pielęgnacyjnych przy roślinach]: dobrze ieſt/ áby cżáſu przerzecżonego też były obrzázowáne wſzytkie látorośli ná ktorych nie záwiązał ſię owoc. Cresc 1571 317, 315 [2 r.] (Linde).
obrzazowany od czego: Około drzewá tá ma być praca/ żeby cżęſto było obrzázowano od tarnia kolącego/ y od gáłązek zbytnich Cresc 1571 66 (Linde).]
2. Poddawany rytualnemu zabiegowi obcięcia napletka (4): Wſzelki mężczyzná oſmego dniá po ſwem národzeniu będźie obrzezowan [circuncidetur] miedzy wámi w narodziech wáſzych BibRadz Gen 17/12, Gen 17/10; ieſliby też ći co z poganow vwierzyli/ mieli być obrzezowáni y mieli vſtáwy zakonne chowáć ábo nie? CzechRozm 76, 77v.
AS