« Poprzednie hasło: [OBSTALOWANIE] | Następne hasło: OBSTARĄŻ » |
OBSTALOWANY (4) part praet pass pf
obstalowany (3), [obstalowan], obstalowany a. obstalowan (1).
Oba o prawdopodobnie jasne (tak w ob- oraz -ować; pierwsze a jasne; -any, [-anj.
sg | |||||
---|---|---|---|---|---|
m | N | obstalowany, obstalowån | f | N | |
A | A | obstalowan(a) |
pl | ||
---|---|---|
G | obstalowanych | |
A | m pers | obstalowani |
subst | obstalowan(e) |
sg m N (praed) obstalowany (1), [obstalowån]. ◊ f A (praed) obstalowan(a) (1). ◊ pl [A m pers obstalowani.] ◊ G obstalowanych (1). ◊ A pl subst obstalowan(e) (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVII(XVIII) w. s.v. obstalić.
- 1. Ustalony, określony; przeznaczony (2)
- 2. Przygotowany (1)
- 3. Zaopatrzony
(1)
- [Przen]
[obstalowany do czego: Artykuły, wedle ktorych się puszkarze a strzelcy z pomocniki swemi ku teraźniejszem potrzebam a służbam wojennem Krola Jegomości do arklariej przymowani a obstalowani na każdy czas, a na każdym miescu [...] rządzić mają spolnie. UstWojsk 1567/138.]
obstalowany w czym (1): Democillus imieniem/ od wſzech miánowány/ W vrodźie/ W ſtroiu wſzelkim/ ieſt obſtálowány. PaxLiz D3v.
Cf OBSTALOWAĆ
DJ