[zaloguj się]
[pdf]

ROZEZNAWACZ (1) sb m

o, e oraz drugie a jasne; -znå-, [-zna-].

Fleksja
sg pl
N rozeznawacz rozeznåwacze
I rozeznawacz(e)m

[sg N rozeznawacz. ◊ I rozeznawacz(e)m.] ◊ pl N rozeznåwacze.

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

1. Ten, kto rozstrzyga: Critae, Latine dicuntur omnes iudices, Unde qui musicis agonibus, id est, scenicis praeerant Cretae dicti, Wſzelácy rozeznawácze Mącz 69a.
a. [Rozjemca, arbiter, sędzia polubowny: Arbiter, ein ſchidman. P. iednacz/ rozeznáwacz/ rozprawcá/ roziemcá. Volck 36.]
2. [Pośrednik między ludźmi a Bogiem: Esto tu populo in his que ad Deum pertinent/ bąvdz ſſąm ludv radzen wthych rzeczach/ ktore nalezv na pana boga y rozeſnavaczem TomZbrudzBrul Ex 18/19.]

Synonimy: 1. rozsądca, sędzia; a. arbiter, jednacz, rozjemca, rozprawca, rozsądzacz.

Cf ROZEZNAWCA

AN