[zaloguj się]
[pdf]

OBWINOWAĆ (4) vb pf

Oba o jasne.

Fleksja
praet
sg pl
2 m -ś obwinowåł m pers
3 m obwinowåł m pers obwinowali
plusq
sg
3 m był obwinowåł

fut 2 sg obwinujesz (1). ◊ praet 2 sg m -ś obwinowåł (1). ◊ 3 sg m obwinowåł (1). ◊ 3 pl m pers obwinowali (1). ◊ [plusq 3 sg m był obwinowåł.]

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

Zarzucić komuś popełnienie czynu nagannego, oskarżyć; uznać sprawcą przestępstwa; vituperare PolAnt; insimulare Mącz [kogo] (4): Y tákże go obwinował dla tego iſz prágnął kroleſtwá iego. BudBib 1.Mach 11/11.

[obwinować o co: iż beł obwinował Katarzynę Piechównę o rzeczy ruchome i leżące KsięgaSądIwk 1597 nr 241, 1584 nr 81, 1596 nr 232.]

obwinować czym [= co] (1): Obwinowáli ią [Zuzannę] cudzołoſtwem/ y ſkazána ná śmierć. BibRadz Dan 13 arg.

[Ze zdaniem dopełnieniowym: który był obwinował Piotra Duszka, szwagra swego, o pieniądze niepewne, aby je ten przerzeczony Piotr miał znaleźć i podnieść do komory swojej. KsięgaSądIwk 1584 nr 81.]

W przeciwstawieniu: »obwinować ... usprawiedliwiać« (1): Izali rozerwieſz ſąd moy/ á obwinuieſz mię [impium facies me]/ ſámego ſiebie vſpráwiedliwiáiąc? BibRadz Iob 40/3.

[Zwrot: »obwinować przed prawym«: Obwinowåł Stanisław Jasiek [...] Janka Osuszka przed prawym zupełnie zagajonym o zgubę swoję. KsięgaSądIwk 1596 nr 232.]
Szereg: »obwinować, winę dawać« (1): Audio in eos quos tu insimularos esse animadversum, Słyſzę że ty skarano któreś ti obwinował ktorymeś winę dawał. Mącz 394d.

Synonimy: obżałować, oskarżyć.

Formacje współrdzenne cf WINIĆ.

Cf OBWINOWANIE, OBWINOWANY

JR