[zaloguj się]

OBWODZENIE (2) sb n

Fleksja

L sg obwodzeniu (2).

stp brak, Cn notuje, Linde bez cytatu s.v. obwieść.

1. Otaczanie; circumductio Cn (1):
Wyrażenie: »obwodzenie murem« = obwarowywanie; circummunitio Cn (1): Multum insumpsi in munieda civitate, Wielem náłożył ná obwodzeniu murem miáſtá. Mącz 433a.
2. praw. Stwierdzenie przez urząd dokonania przestępstwa lub szkody na podstawie oględzin (1):
Wyrażenie: »obwodzenie ran« (1): O obwodzeniu ran. [...] Rány máią być zá świeżá obwodzone vrzędem Grodzkiem UstPraw D4v.

Cf OBWOD, OBWODZIĆ

MN