[zaloguj się]
[pdf]

OCINAĆ (4) vb impf

o jasne.

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
1 ocinåm
3 ocinają
praet
pl
3 m pers ocinali

praes 1 sg ocinåm (1). ◊ 3 pl ocinają (2). ◊ praet 3 pl m pers ocinali (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde bez cytatu.

1. Tnąc lub zadając cios ostrzem oddzielać część od całości; ascindere, desecare, resecare Cn [co] (2):

ocinać z czego (1): A drudzy ocinali ij lámali rożdżé z oliwnégo drzewa/ ij miotali przedeń na drogę. OpecŻyw 71v.

Szereg: »ocinać i łamać« (1): OpecŻyw 71v cf ocinać z czego.
Przen (2):
Zwrot: »[komu] skrzydła ocinać« (1): Thákżeć y ći wierni Anyeli Páńſcy á wierni ſzáfárze tey ſwiętey prawdy iego [...] rozlecieli ſie po wſzey ſzyrokośći they nędzney zyemie/ [...] á latáć z nią będą wiecżnie [...]. A niech ſie thym nic nie cieſzą złocżyńce/ iż im ſkrzydłá oćináią dziwnemi grozámi/ á cżáſem y ſmierciámi RejAp 120.
a) Oddzielać kawałki czegoś (o mierzeniu powierzchni) (1): Ieſliże kąty [mierzonego placu] proſté ſą/ tedy [...] wiodą ſzérzą ná dłużą/ multiplikuiąc liczbę dłużéy przez liczbę ſzérzéy. A iefli ſye kąty nieproſté tráfią/ tedy oćináią ié/ áby proſté były GrzepGeom K2.
2. Pozbawiać wyodrębniających się części odcinając je (1): Opputo – Oczinam. Calep [735]a.

Formacje współrdzenne cf CIĄĆ.

Cf OBCINAĆ

KW