[zaloguj się]
[pdf]

ODBICIE (10) sb n

o jasne, e pochylone.

Fleksja
sg
N odbicié
G odbiciå
A odbici(e)

sg N odbicié (4); -é (1), -(e) (3). ◊ G odbiciå (2). ◊ A odbici(e) (4).

Sł stp notuje, Cn s.v. odbijanie, Linde XVIII – XIX w. w innych znaczeniach s.v. odbić.

1. Stłuczenie, bolesny ślad po stłuczeniu (3): ozanka [...] twardoſć pierſi roſpądza, y odbicie albo wywinienie vzdrawia FalZioł I 37b; Lekarzſtwo na ſinoſc: ktora bywa pod oczyma z odbicia. FalZioł V 78, *3.
2. Rozbicie i oderwanie siłą [czego] (1): gdzie mną obwodzil then ⟨pan⟩ Vawrziniecz odbiczye skobly y wrzeczyądza ZapWar 1550 nr 2664.
3. Odebranie siłą [czego] (2): yakom syą ya zyednal [...] o pozew kthory syą vyedzye o odbycze valacha ZapWar 1513 nr 2148; Odbicie ćiążey UstPraw G.
4. Odpędzenie; depulsio Mącz; propulsatio Cn (1): Depulsio, Oddalenie/ Odbicie/ Odegnánie/ Odpędzenie. Mącz 287b.
5. Odmowa, odrzucenie kandydatury (1): Is mihi gloriatur se omnes honores, sine repulsa obtinuisse, Ten mi ſie chwali ze wſziſtki doſtoynośćy króm odbicia álbo odpádnienia którego otrzimał. Mącz 221a.
*** Bez wystarczającego kontekstu (2): Repercussus, Obráżenie/ Odbicie/ Odtrącenie Mącz 339c; Calep 912b.

Synonimy: 4. odegnanie, odpędzenie.

Cf ODBIĆ

KW